“Al snel kreeg ik de vraag of ik de volgende keer niet een extra broodje kon baken.”

Niet meer naar de supermarkt voor brood werd het doel. Elke zaterdagavond stond in het teken van deeg maken en op zondagochtend de wekker extra vroeg voor het afbakken. Dat werd wekelijkse routine voor Wouter. Het kleine oventje bood maar plek voor één brood per keer, daarom bleef het vaak bij één of twee broden. Op die manier werd op zondag uiteraard uitgebreid geluncht, vaak met vrienden of familie.

“Al snel kreeg ik de vraag of ik de volgende keer niet een extra broodje kon bakken.” Om dit mogelijk te kunnen maken sloot Wouter een ruildeal met de buurvrouw: het gebruik van haar grote oven in ruil voor vers brood. Op die manier konden er wel vier broden worden gebakken in 80 minuten. En zo begon de hobby beetje bij beetje te groeien.

Toen Wouter samen met zijn vriendin Desirée naar De Koog verhuisde kwam er een wat grotere ruimte om nog meer te kunnen bakken. In de bijkeuken werd op één vierkante meter gekneed, gevormd en afgebakken. Het spontane idee van Desirée om de gasten van De Leeuwerik ook van vers brood op zondag te voorzien, werd een direct succes. Elke zondag lag het keukeneiland vol met desembroden en kleine kaneelbroodjes. Nieuwsgierige buren kwamen langs en wilden ook graag voorbestellen voor de volgende week.

“Het pand is alweer bijna te klein.”

Inmiddels zijn we alweer bijna 4 jaar verder en heeft Wouter zijn eigen bakkerij kunnen openen in een leegstaand pand op het erf van De Leeuwerik. Naast de zondagse klanten voorziet hij ook verschillende Texelse horecagelegenheden van brood. Het pand is alweer bijna te klein maar dat weerhoudt Wouter er niet van om te blijven groeien.

“Waar dit schip eindigt, geen idee? Maar zolang het plezier blijft geven zal ik er mee doorgaan!”